1+1+1+1 / Warszawa
GODZINA: 23.59
MIEJSCE: SAUNA
ul. Marszałkowska 115 (wejście od ul. Przechodniej)
Warszawa
Koncepcja Matsa Gustafssona, wolne instrumentarium.
JEDNO pomieszczenie.
JEDEN artysta/tka.
JEDNA publiczność.
JEDNA minuta.
Publiczność nie wie, kto będzie grał (i dlaczego).
Publiczność jest wprowadzana przez asystę do pomieszczenia, w którym czeka jeden muzyk i gra minutowe solo, skomponowane lub zaimprowizowane, w zależności od woli, chęci i pomysłu wykonawcy.
Po upływie minuty. Publiczność zostanie wyprowadzona przez asystenta, który następnie wprowadzi do tego samego pomieszczenia kolejną publiczność (jedną osobę), która spotka się z tym samym artystą lub z zupełnie innym.
Wszystko zgodnie z zasadą 1 + 1 + 1+ 1.
Działanie będzie kontynuowane do momentu, gdy w kolejce przed JEDNYM pomieszczeniem nie pozostanie żadna publiczność.
Solowy improwizator, często we współpracy z tańcem współczesnym, sztuką wizualną, poezją i teatrem Kompozytor utworów solowych na saksofon, live electronics i utworów zespołowych. Instalacje dźwiękowe.
Zamówienia Szwedzkiego Instytutu Koncertowego, Szwedzkiego Radia Narodowego (P1 & P2), KulturBro 2000, Krakowska jesień jazzowa 2013, Norrlands Operans Symfoniorkester, Now and Forever Space project 2014, Klangforum Wien. Kompozycje grane przez Sonic Youth, Nu-ensemblen, Peter Brötzmann Chicago Tentet, Copenhagen Art Ensemble, The Thing, AALY Trio, The End, Trondheim Improvisers Ensemble, Neneh Cherry, NyMusikk TRondheim, FRIM Storband, Trondheim Voices a. o. Kurator festiwali; Sounds 89 & 99, Solo -92, Dygn (-95), Open Music – KulturBro 2000, 2002, Wels /unlimited music 2003, Perspectives 2004, Perspectives 2007, Perspectives 2009, Nickelsdorf Konfrontationen 2010….
Od 2000 roku kurator szwedzkiego instytutu koncertowego, który organizuje tournee z serią projektów „Frislag”. Ponownie uruchomił FRIM w 1998 roku (stowarzyszenie wolnej muzyki improwizowanej w Szwecji). Obywatel Elgaland/ Vargaland (KREV) Założył Blue Tower Records z Haraldem Hultem w 1989 roku. W 1999 roku założył Crazy Wisdom z Christianem Falkiem i Conny C. Lindström.
Założenie Olof Bright Editions z Thomasem Millrothem w 2000 roku. W 2006 roku założył SLOTTET z Conny C Lindström i Marią Eriksson.
Intensywne tournée, ponad 2000 koncertów i ponad 250 nagrań, z zespołami muzycznymi i projektami solowymi w Skandynawii, Europie, Australii, Afryce, Ameryce Południowej i Północnej oraz Azji. Główne festiwale i kluby/teatry/muzea w Szwecji, Norwegii, Finlandii, Danii, Islandii, Estonii, Litwie, Łotwie, Rosji, Polsce, Białorusi, Niemczech, Ukrainie, Belgii, Holandii, Francji, Anglii, Szkocji, Irlandii, Austrii, Szwajcarii, Hiszpanii, Portugalii, Włoszech, Grecji, Monako, Słowenii, Turcji, Węgrzech, Słowacji, Chorwacji, Macedonii, Serbii, Indiach, Chinach, Japonii, Korei, Tasmanii, Australii, Nowej Zelandii, USA, Brazylii, Kanadzie i Etiopii.
Colin Stetson urodził się i wychował w Ann Arbor, spędził dekadę w San Francisco i na Brooklynie szlifując swój talent waltornisty, by w końcu w 2007 roku osiąść w Montrealu.
Przez lata współpracował na żywo i w studio z wieloma zespołami i muzykami, takimi jak Tom Waits, Arcade Fire, Bon Iver, TV On The Radio, Feist, Laurie Anderson, Lou Reed, Bill Laswell, Evan Parker, The Chemical Brothers, Animal Collective, Hamid Drake, LCD Soundsystem, The National, Angelique Kidjo, Fink i David Gilmore. W międzyczasie rozwinął całkowicie unikalny głos jako solista, głównie na saksofonie i klarnecie, a jego intensywna sprawność techniczna dorównuje jego porywającym i emocjonalnie chwytającym umiejętnościom jako autora piosenek.
Zdumiewające fizyczne zaangażowanie Stetsona w pracę z instrumentami (głównie saksofonem basowym i altowym) tworzy bogate emocjonalnie i polifoniczne kompozycje, które przekraczają oczekiwania co do tego, jak może brzmieć solowa gra na rogu.
Wynikając z tego podejścia i estetyki, w ciągu ostatniej dekady regularnie wnosił swój wkład w świat muzyki filmowej, telewizyjnej i gier, tworząc takie tytuły jak Hereditary (2018), The First (2018), Red Dead Redemption 2 (2018), Color Out of Space (2019), Barkskins (2020), Mayday (2021), Among The Stars (2021), Texas Chainsaw Massacre (2022) i Uzumaki (2022).
Dieb13 to turntablista, haker, filmowiec, autodydakta, kompozytor, kolażysta i sumienny przeciwnik praw autorskich. Od 1997 roku zagrał setki koncertów w ponad 30 krajach jako solista, jak również jako członek różnych zespołów. Długoletnia współpraca z (m.in.) Billym Roiszem, Philem Mintonem i Matsem Gustafssonem. Wydał około 65 albumów na około 35 wytwórniach. Tworzył muzykę do produkcji teatralnych, tanecznych, operowych, filmowych i wideo, a także instalacji i wystaw. Jest założycielem i operatorem platformy internetowej klingt.org. Pełnił także funkcję kuratora festiwali i serii koncertowych. http://dieb13.klingt.org
Matilda Rolfsson (ur. 1987) jest szwedzką improwizatorką i perkusistką mieszkającą w Trondheim w Norwegii. Dzięki zróżnicowanemu brzmieniu i teksturalnemu podejściu do gry na 20-calowym bębnie basowym, perkusji i werblu, Matildę można usłyszeć solo lub w konstelacjach z najlepszymi muzykami improwizującymi i choreografami/tancerzami z Europy i Skandynawii.
Wraz z wokalistką Maggie Nicols i pianistką Lisą Ullén tworzy trio – Trio Generations.
Obecnie Matilda jest aktywna jako badaczka artystyczna w NTNU w ramach projektu „In Motion, Movements with Direction”, gdzie wraz z tancerzami rozwija i pogłębia artystyczną praxis interdyscyplinarnego współdziałania w swobodnej improwizacji.
Kyrre Laastad jest muzykiem, producentem i inżynierem dźwięku mieszkającym i pracującym w Trondheim w Norwegii. Wywodząc się z jazzu i muzyki improwizowanej, pracuje w różnych gatunkach i tradycjach, zawsze starając się zachować równowagę pomiędzy popychaniem muzyki w kierunku nowych obszarów, jednocześnie zachowując jej muzyczną spójność. Jako muzyk grał z różnymi osobami, takimi jak Christian Wolff, Jenny Hval, Mats Gustafssson, Pauline Oliveros i Lost Girls. Równolegle do swojej pracy jako muzyk zajmuje się również produkcją i nagrywaniem albumów dla innych osób. Ostatnie sukcesy w tym dziale to płyty Jenny Hval, Kim Myhr, MoE i Moskus.
Anders Nyqvist urodził się w 1977 r. w Szwecji. Zaczął grać na trąbce w wieku 10 lat. Po ukończeniu szkoły średniej w rodzinnym mieście Trollhättan otrzymał stypendium na studia muzyczne w Hong Kong Academy of Performing Arts. Studiował tam grę na trąbce i śpiew, ale wkrótce zdecydował się na trąbkę. Po trzech latach spędzonych w Hongkongu otrzymał stypendium na kontynuację nauki w Royal Academy of Music w Londynie.
W 2004 roku został członkiem Klangforum Wien.
Dla Andersa Nyqvista możliwość pracy z kompozytorami, rozwijanie nowych brzmień, wnoszenie własnego doświadczenia i bycie częścią procesu twórczego jest istotnym składnikiem tworzenia muzyki. Występował na całym świecie zarówno jako solista, jak i z zespołami kameralnymi na większości najważniejszych festiwali i sal koncertowych. Jako solista występował z takimi zespołami i orkiestrami, jak Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Helsinki Philharmonic Orchestra, Radio-Symphonieorchester Wien i Tonkünstler-Orchester Niederösterreich.
Od 2009 roku uczy gry na trąbce w ramach programu studiów Performance Practice in Contemporary Music na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Grazu, a od 2011 roku także na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu. Regularnie prowadzi również kursy mistrzowskie w Europie i Azji.
Specjalnie dla niego zostały napisane utwory przez takich kompozytorów, jak Matthias Pintscher, Bernhard Gander, Bernhard Lang, Pierluigi Billone, Nina Šenk i Roland Freisitzer. Wziął również udział w wielu produkcjach płytowych, DVD i telewizyjnych.
Skrzypaczka, fidelistka, śpiewaczka, kompozytorka. Muzykantka zafascynowana polską sztuką ludową. Poszukiwaczka uniwersalnego języka, który łączy odległe kultury muzyczne świata. Absolwentka Etnomuzykologii na Uniwersytecie Warszawskim.
Koncertuje oraz nagrywa albumy z licznymi zespołami, współtworząc projekty na pograniczu stylów i kultur (Etnofonie Kurpiowskie, Struktura, Stilo, Kontraburger, Village Kollektiv i.in). Na festiwalu Polskiego Radia „Nowa Tradycja” 2002 roku otrzymała nagrodę specjalną Złote Gęśle dla najlepszego muzyka oraz I miejsce z zespołem Stilo. Na festiwalu „Folkopranie” w Skierniewicach uznana za najciekawszego muzyka i nagrodzona indywidualnie. Od 2001 roku współtworzy zespół Kapela ze Wsi Warszawa, z którym odnosi liczne sukcesy na najbardziej prestiżowych scenach na całym świecie (m.in. WOMAD, WOMEX, Glastonbury Festival, Rudolstadt Festival, Solidarity of Art., Rainforest Festival), zagrała ponad 1000 koncertów oraz uzyskała wiele nagród (3 Folkowe Fonagramy Roku na Festiwalu PR Nowa Tradycja, Nagroda World Music Awards radia BBC3, 5 Fryderyków, 2 Machinery, Grand Prix Europejskiej Unii Radiowej, nominacje do nagrody Grammy, wielokrotnie 1 miejsce w notowaniu World Music Charts Europe i in.). Wraz z zespołem współpracuje z wieloma artystami z kraju i ze świata: Norwegii, Szwecji, Hiszpanii, USA, Kanady, Indii, Iranu (m.in. Esperanza Spalding, Bill Laswell, Leszek Możdżer, Kayhan Kalhor, Sandy Scofield, Andy Teirstein, Jack Wall, Mercedes Peon, Dj Feel-X, Torgeir Vassvik, Dhoad Gypsies from Rajastan, Hedningarna) tworząc nowe konstelacje etnicznych brzmień. Blisko związana z ludowymi śpiewaczkami i muzykantami z Mazowsza (Maria Bienias, Marianna Rokicka, Stefan Nowaczek, Carniacy, Bandysionki, Kapela Zdzisława Kwapińskiego, z którymi wraz z KzWW nagrała album Re:Akcja Mazowiecka), a także z zespołem z Dobrowody na pograniczu polsko-białoruskim.
Jest również współautorką i wykonawczynią muzyki do japońskiej mangi, gier komputerowych (Myst IV), filmów (Zaginione Urzecze, Kapel Mistrze, Zimna Wojna, Sąsiady), przedstawień teatralnych (Balladyna, Baśń o Trzech Konikach, Muzykanty Wielkiego Pola) oraz muzyki do nowojorskiej new opera „A Blessing on the Moon”. Jako solistka współpracuje z kompozytorem Nikolą Kołodziejczykiem (2019 roku prawykonanie kompozycji Barok Nowej Ery – Haendel XXI, w 2022 prawykonanie Symfonii „Powrót do Macierzy” z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Pomorskiej).
Artystka śpiewa białym głosem oraz specjalizuje się w grze na zrekonstruowanych polskich instrumentach ludowych – suce biłgorajskiej i fideli płockiej, wykorzystując tzw. technikę paznokciową oraz eksperymentując z ich specyficznym brzmieniem.
Maniucha Bikont (ur. 1986) – wokalistka, muzyczka, antropolożka, uczestniczka badań terenowych w Polsce, na Ukrainie, Białorusi i w Rosji. Śpiewa muzykę tradycyjną, nowoczesną i autorską, gra na tubie. Układa piosenki, tworzy muzykę teatralną i filmową. Absolwentka Instytutu Kultury Polskiej i Artes Liberales, studiowała też na katedrze etnomuzykologii w Akademii Muzycznej w Kijowie u prof. Jewgena Jefremowa (2010/2011).
Absolwentka studiów magisterskich w Instytucie Kultury Polskiej i doktoranckich w Artes Liberales. Trzykrotna stypendystka MKiDN, zwyciężczyni Turnieju Muzyków Prawdziwych (2014), dwukrotna laureatka konkursu Nowa Tradycja (2016, 2017), nominowana do Koryfeuszy Muzyki Polskiej (2020, 2021).
Wokalistka zespołów: Maniucha i Ksawery, Tęgie Chłopy, Niewte, Dziczka, Z lasu. Współpracuje z Assafem Talmudim, Cezarym Duchnowskim i Radical Polish Ansambl, z Bartkiem Weberem i Kolektywem Aurora, czy zespołem Prusinowski Kompania. Najbardziej osobistą z jej płyt jest Oj borom borom.
